loading...

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2014

Συνέντευξη: ο «πιο ψηλά εργαζόμενος στην Κρήτη», στο Καταφύγιο Καλλέργη!

Ο Χρήστος Πατεράκης είναι ο χειμερινός «καταφυγιάς» στο καταφύγιο Καλλέργη του ΕΟΣ Χανίων και τον ανακηρύσσουμε πανηγυρικά ως τον «πιο ψηλά εργαζόμενο» στην Κρήτη. Είναι ο άνθρωπος που θα σε υποδεχτεί με το χαμόγελο στα χείλη (και την κουτάλα στο χέρι) τη στιγμή που θα ολοκληρώσεις την ανάβαση σου από το οροπέδιο του Ομαλού
και θα θες απεγνωσμένα να χωθείς στη θαλπωρή του ορεινού καταφυγίου, ενώ έξω μαίνονται τα στοιχεία της λευκορίτικης φύσης. Κι όσο και αν σου φαίνεται παράξενο, αυτό το Καταφύγιο που ατενίζει από ψηλά το φαράγγι της Σαμαριάς και τις χανιώτικες Μαδάρες κάθε σαββατοκύριακο του χειμώνα σφύζει από ζωή, γεμάτο με παρέες από έμπειρους ή αρχάριους ορειβάτες και περίεργους που θέλουν να ζήσουν μια διαφορετική (ορεινή) εμπειρία στο νησί!
  • Το Καταφύγιο Καλλέργη λειτουργεί όλο το χρόνο. Το χειμώνα (Νοέμβριο – Απρίλιο) λειτουργεί κάθε Παρασκευή – Σάββατο – Κυριακήυπό τη φροντίδα του Χρήστου Πατεράκη (6973400077). Το καλοκαίρι λειτουργεί καθημερινά από τον Χριστόφορο Μπαλαδήμα (6976 585849).
  • Για να φτάσετε στο καταφύγιο, θα οδηγήσετε μέχρι το οροπέδιο Ομαλού. Πριν το Ξυλόσκαλο θα δείτε τη σήμανση που δείχνει τον (ανηφορικό) χωμάτινο δρόμο. Υπάρχει και μονοπάτι για τους πιο θαρραλέους, με υπέροχη θέα. Η ανάβαση θα σας πάρει μια ώρα και κάτι (λέει ο Χρήστος),μιάμιση ώρα και κάτι (λέμε εμείς!). 
  • Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στη σελίδα του καταφυγίου Καλλέργη στο facebook ή στην ιστοσελίδα του: www.kallergi.net
  • Από το «Καλλέργη» έχετε πολλές εναλλακτικές για πεζοπορία, χαλαρή και πιο “hardcore” ανάλογα με τις ορέξεις και τις αντοχές σας. Ο Χρήστος – αλλά και οι λοιποί ορειβάτες – θα σας καθοδηγήσουν! 
  • Tip: η στιγμή που ανοίγουν τα σύννεφα πάνω από το φαράγγι της Σαμαριάς και αντικρύζεις στο βάθος τη Γαύδο είναι απλά Μ Α Γ Ι Κ Η ! 
  • Δώσε μας ακριβές γεωγραφικό στίγμα, υψόμετρο, ένταση αέρα και θερμοκρασία εντός και εκτός καταφυγίου αυτή τη στιγμή. Πες μας τι βλέπεις από τη τζαμαρία. Βάλε μας στο κλίμα.
    Θα απαντήσω από κάτω προς πάνω, όπως θα ανέβαινα στο βουνό… Βλέπουμε τρία πελάγη. Το Λιβυκό, το Κρητικό αλλά και ένα πέλαγος από κορυφές που ξεπερνούν τα 2.000 μέτρα. Στο βάθος απέναντι έχουμε τις Πάχνες, την Μελινταού, τη Ψαρή, αλλά και το βράχινο τέρας του Γκιγκίλου και του Βολακιά, που ορθώνονται πάνω από το φαράγγι της Σαμαριάς
    Στα βουνά έχει κρύο… τώρα πλησιάζει τους 3 βαθμούς έξω, αλλά μέσα, με τον ξυλόφουρνο αναμμένο και το φαγητό να ψήνεται, ξεπερνά τους 20!  Όσο για τον αέρα σήμερα είναι ήπιος και ίσα που σηκώνει τις πέτρες…
    Βρισκόμαστε 500 μέτρα πιο ψηλά από το φαράγγι της Σαμαριάς, στα 1.680 μέτρα ύψος και γεωγραφικά ίσως είναι το ψηλότερο σημείο στη Κρήτη στο οποίο κάθε Σαββατοκύριακο γίνονται οι καλύτερες παρέες.
    Είσαι σίγουρα ο πιο «ψηλά εργαζόμενος στην Κρήτη»; 
    Μάλλον το χειμώνα δεν πρέπει να υπάρχει άλλος που να δουλεύει τόσο ψηλά, ενώ τις χιονισμένες ημέρες είμαι σίγουρα ο μοναδικός άνθρωπος στη Κρήτη που πάει στη δουλειά του με σκι!
    Μίλησε μας για τις δυσκολίες του να δουλεύεις σε υψόμετρο 1680 μ. απάνω στσι Μαδάρες. 
    Θα ξεκινήσω από το βασικό που είναι η προσέγγιση. Τις χιονισμένες ημέρες του χειμώνα ανεβαίνω με τα σκι, έχοντας τις προμήθειες του διημέρου στη πλάτη και από εκεί ξεκινά η περιπέτεια. Τα πάντα είναι παγωμένα. Παγώνουν οι κλειδαριές, τα νερά στα καζανάκια, το λάδι που μαγειρεύω… και γενικά η θερμοκρασία εδώ είναι σε άλλα επίπεδα σε σχέση με τα πεδινά.  Μερικές φορές πιάνουν πάγο τα παράθυρα και δεν ανοίγουν… και πολλά άλλα τέτοια που δεν τα φαντάζεσαι αν δεν έχεις ζήσει «στα ψηλά».

  • Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που έχεις συναντήσει όλα αυτά τα χρόνια;

    Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι το να κάνεις τον κόσμο «να πάρει τα βουνά», να σηκωθεί από το καναπέ και να τον παροτρύνεις να ζήσει λίγο διαφορετικά. Από την άλλη, είναι και  η μεγαλύτερη ικανοποίηση που παίρνω κάθε βδομάδα, βλέποντας όλο και περισσότερους ανθρώπους  να περπατάνε και να σκαρφαλώνουν κάθε Σαββατοκύριακο στο βουνό.

    Τι θα έχει φέτος το «μενού» στο καταφύγιο Καλλέργη; 

    Καλή παρέα, θετική διάθεση και κάμποσα φαγητά ψημένα στο ξυλόφουρνο: φασολάδα στο φούρνο με λουκάνικο, χοιρινό στη γάστρα με μουστάρδα και μέλι, αλλά και τσικουδιά μοσχάτη. Α! και για χώνεψη βλέπουμε και καμιά ορειβατική ταινία να μας ανοίξει την όρεξη για ανάβαση την επόμενη ημέρα! Στόχος δεν είναι να έρθουμε να φάμε, στόχος είναι να ανέβουμε στα βουνά και τρώμε μετά!

    Πόσα κιλά φασόλια μαγειρεύεις – κατά προσέγγιση – κάθε σεζόν; 

    40 με 50!
    Τι σημαίνει «ξελιξίδι»;
    Είναι αυτό, ξέρεις μωρέ, που δεν είναι φαΐ, και σου κόβει λίγο τη λιγούρα… 
    Στου Καλλέργη την αυλή, το χιόνι δεν τελειώνει
    ώσπου να λιώσει το παλιό, καινούριο το πλακώνει…
    Ποια είναι η πιο μαγική εικόνα που έχεις αντικρύσει εκεί πάνω και σε άφησε άφωνο, ακόμα κι εσένα τον χιλιοταξιδεμένο; 
    Κάθε φορά που ανεβαίνω, η εικόνα που βλέπω είναι πάντα διαφορετική. Άλλοτε με λιακάδα, άλλοτε με χιόνι, με ομίχλη, πάντα το βουνό σου επιφυλάσσει κάτι διαφορετικό για να σε αφήσει άφωνο. Μια φορά θυμάμαι έφτασα και έσκαβα μια ώρα στο χιόνι για να βρω τη πόρτα…  
    Μια βραδιά στο καταφύγιο που θα θυμάσαι για πάντα (με συγκίνηση, δάκρυα στα μάτια, ξέρεις εσύ); 
    Κάθε Σαββατοκύριακο κάνω γιορτή με διαφορετικούς καλεσμένους. Είναι αμέτρητες οι βραδιές ώστε δυσκολεύομαι να ξεχωρίσω κάποια. Ίσως η πρόσφατη, με τον Γιάγκο Χαιρέτη να παίζει στο λαούτο και να τραγουδά σε δικό του ρυθμό «όσες κι αν χτίζουν φυλακές και αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει…»
  • Αληθεύει ότι το υπαίθριο WC (aka χέστρα) που αιωρείται πάνω από τη χαράδρα δεν είναι ακριβώς… διακοσμητικό; 
    Δεν ξέρω γιατί έχει παρερμηνευτεί η λειτουργία της τουαλέτας μας! Μα φυσικά και λειτουργεί κανονικά, προσφέροντας απόλαυση με την καλύτερη θέα, χωρίς δυσάρεστες οσμές, ενώ ταυτόχρονα συντελούμε στην  ταχεία ανάπτυξη της χλωρίδας κάτω από αυτή!

    Δώσε 1, 2 ή όσους θες, καλούς λόγους να πάρουν το μονοπάτι που οδηγεί στο καταφύγιο Καλλέργη, όσοι δεν το έχουν τολμήσει ακόμη.

    Είναι το ιδανικό μέρος για να ξεκινήσει κάποιος το περπάτημα στο βουνό εκ του ασφαλούς, χωρίς να πρέπει να σκεφτεί το που θα μείνει και το τι θα φάει. Επίσης είναι το ιδανικό μέρος για κοινωνικοποίηση σε όλα τα επίπεδα. Και στο κάτω-κάτω, δεν βαρέθηκες τα ίδια και ίδια; Ζήσε και λίγο διαφορετικά!
    Να κλείσουμε τη συνέντευξη με μια μαντινάδα; 
    Στου Καλλέργη την αυλή, το χιόνι δεν τελειώνει
    ώσπου να λιώσει το παλιό, καινούριο το πλακώνει…
  • Πηγή:http://cretazine.com/
loading...

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

loading...