loading...

Τρίτη 31 Μαΐου 2016

ΠΑΓΩΣΑΝ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ - Αυτο είναι το εργοστάσιο που θέλει να φτιάξει ο Πούτιν Στην Ελλάδα.












                     Τη συμπαραγωγή καλάσνικοφ με τη Ρωσία στο εργοστάσιο της ΕΒΟ στο Αίγιο, όταν λήξει το εμπάργκο, προανήγγειλε ο Πάνος Καμμένος, μιλώντας στην Επιτροπή Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής.

Στην ΕΒΟ στο Αίγιο, όταν τελειώσει το εμπάργκο με τη Ρωσία, θα έχουμε συμπαραγωγή των καλάσνικοφ, τα οποία θα είναι και πιστοποιημένα από το ΝΑΤΟ, καθώς θα παράγονται σε χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός Άμυνας.Στα ΕΑΣ έχουμε ενεργοποίηση συμφωνιών με την Ινδία για τα "Άρτεμις" και η ΕΑΒ επεκτείνει τις συνεργασίες της με την Ντασό και τον Λόκχιντ Μάρτιν, ενώ εξετάζει συνεργασίες με την Αίγυπτο πρόσθεσε.

Παράλληλα, ο κ. Καμμένος υπογράμμισε πως η κυβέρνηση δίνει δουλειά στις αμυντικές βιομηχανίες, τονίζοντας πως όσο υπάρχει αυτή η κυβέρνηση, δεν υπάρχει περίπτωση να κλείσει η κρατική αμυντική βιομηχανία.
loading...

ΔΕΙΤΕ πόσο μειώνεται από αύριο ο μισθός σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα (ΠΙΝΑΚΕΣ)

Νέα παρακράτηση φόρου για μισθωτούς και συνταξιούχους με βάση τη νέα κλίμακα φορολογίας εισοδήματος και εισφορά αλληλεγγύης.
Η μείωση του έμμεσου αφορολογήτου ορίου, σε συνδυασμό με τις αλλαγές στην ειδική εισφορά αλληλεγγύης, φέρνουν αύξηση της μηνιαίας παρακράτησης και συνεπώς μικρότερες αποδοχές για τους έχοντες χαμηλά και μικρομεσαία εισοδήματα.
Οι παρακρατήσεις φόρου και ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης στο εισόδημα από μισθούς και συντάξεις με τις νέες διατάξεις διενεργούνται για μισθοδοσίες και συντάξεις που εκκαθαρίζονται από τις 27 Μαΐου 2016, και όχι αναδρομικά. Τα παρακρατηθέντα ποσά φόρου και ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης θα δηλωθούν στις ετήσιες δηλώσεις φορολογίας εισοδήματος φορολογικού έτους 2016 και θα συμψηφιστούν κατά την εκκαθάριση των δηλώσεων αυτών.
Δηλαδή για όσους υπάρχει επιπλέον παρακράτηση για το διάστημα Ιανουαρίου-Μαΐου, αυτή θα πληρωθεί με την εκκαθάριση των φορολογικών δηλώσεων που θα υποβληθούν το 2017. Αντίστοιχα, όσοι έχουν όφελος από τις νέες κλίμακες, θα το δουν με την εκκαθάριση της δήλωσης για το φορολογικό έτος 2016. Με τη μείωση του αφορολογήτου ορίου από τα 9.545 στα 8.636 ευρώ - 9.090 ευρώ για τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους χωρίς παιδιά και με 1 ή 2 παιδιά οι φορολογικές επιβαρύνσεις επί των μισθών και των συντάξεων ξεκινούν πλέον πάνω από το όριο των 617 ευρώ τον μήνα για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και πάνω από το ποσό των 720 ευρώ τον μήνα για τους δημοσίους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους.
Ειδικότερα: Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα χωρίς παιδιά ή με 1 ή 2 προστατευόμενα παιδιά με μηνιαίες αποδοχές πάνω από 617 ευρώ και μέχρι 1.900-2.000 ευρώ, θα «χάσουν» έως και 19,5 ευρώ τον μήνα. Ιδιωτικοί υπάλληλοι χωρίς παιδιά ή με 1-2 παιδιά με μηνιαίες αποδοχές πάνω από 2.000 και μέχρι 3.000 ευρώ θα δουν τις μηνιαίες κρατήσεις φόρου εισοδήματος και ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης να μειώνονται και, αντιστοίχως, τις μηνιαίες καθαρές αποδοχές τους να αυξάνονται έως και 29,35 ευρώ. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα χωρίς παιδιά ή με 1-2 παιδιά και με μηνιαίες αποδοχές πάνω από 3.000 και μέχρι 3.600 ευρώ περίπου, θα υποστούν πρόσθετες φορολογικές επιβαρύνσεις που θα προκαλέσουν μειώσεις έως και 48,71 ευρώ στον μισθό τους.

Οι εργαζόμενοι στον δημόσιο τομέα και οι συνταξιούχοι χωρίς παιδιά ή με 1 -2 παιδιά και με μηνιαίες αποδοχές πάνω από 720 και μέχρι 2.250 ευρώ θα δουν τις μηνιαίες αποδοχές τους να μειώνονται έως και 22,75 ευρώ. Ιδιωτικοί υπάλληλοι με 3 ή περισσότερα παιδιά και αποδοχές μέχρι 850 ευρώ και δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι με 3 ή περισσότερα παιδιά με μηνιαίες αποδοχές έως 1.000 ευρώ δεν θα έχουν καμία μεταβολή στα καθαρά ποσά αποδοχών τους.
loading...

Δεν υπάρχουν κακοί οδηγοί,υπάρχουν κακοί άνθρωποι.

ΚΕΙΜΕΝΟ:

Ο Τάσος Μαρκουΐζος, ο γνωστός οδηγός αγώνων με το ψευδώνυμο Ιαβέρης, που έχει αφιερώσει τη ζωή του στην αφύπνιση του κοινού απέναντι στα τροχαία ατυχήματα, μιλά στις Θ.Ε. και δίνει σοκαριστικά στοιχεία για τα όσα συμβαίνουν καθημερινά στους ελληνικούς δρόμους.

Οι περισσότεροι τον γνωρίζουν ως Ιαβέρη. Με αυτό το όνομα ο Τάσος Μαρκουΐζος έγινε ένας από τους ελάχιστους Έλληνες οδηγούς αγώνων, που η φήμη του κατάφερε να ξεπεράσει τα σύνορα της χώρας. Σήμερα, μετά από μια λαμπρή πορεία στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού, έχει αφιερώσει τη ζωή του σε μια εθελοντική καμπάνια ευαισθητοποίησης του κοινού για τη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων. Στη συνέντευξη που ακολουθεί μιλά για τα υπέρογκα ποσά θα εξοικονομούσε το κράτος με τη μείωση των τροχαίων ατυχημάτων, ενώ τονίζει ότι τα περισσότερα από αυτά γίνονται στον αστικό ιστό με ταχύτητες μικρότερες των 40χλμ/ώρα. Από τη μέρα που μιλήσαμε μαζί του, μέχρι την ώρα που τυπώθηκαν οι Θεσσαλικές Επιλογές, μέσα σε διάστημα μίας περίπου εβδομάδας, οκτώ άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στους ελληνικούς δρόμους.  

Πως ασχοληθήκατε με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό;
Ήμουν φοιτητής όταν η οικογένειά μου αγόρασε ένα αυτοκίνητο, ένα NSU TT, το οποίο ήταν από αυτά που έτρεχαν σε αγώνες και είχε διακρίσεις. Το πήρα, λοιπόν, έτρεξα σε διάφορους τέτοιου είδους αγώνες, μου άρεσε και αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό. Σκεφτείτε ότι μέχρι τότε δεν είχα καμία σχέση με το άθλημα ούτε καν ως θεατής. Μάλλον θα έλεγα ότι δεν το συμπαθούσα καν. Από τότε έως σήμερα τρέχω σε αγώνες ή χρησιμοποιώ την πείρα μου για να πείσω τους συνανθρώπους μου να οδηγούν σωστά.
Το Ιαβέρης ως ψευδώνυμο πως προέκυψε;
Από τους Άθλιους του Βίκτωρος Ουγκό. Παλιότερα είχα μεγάλες φαβορίτες και μου λέγανε ότι μοιάζω με τον Ιαβέρη. Κάποια στιγμή, πήγα να βγάλω την αγωνιστική μου άδεια, όμως ήμουν φαντάρος και με αυτή την ιδιότητα δεν μπορούσα να πάρω μέρος σε αγώνες. Σκέφτηκα, λοιπόν, να χρησιμοποιήσω αυτό το όνομα και έμεινε. Ουδέν μονιμότερο του προσωρινού.
Στην Ελλάδα γιατί δεν έχει αναπτυχθεί ο μηχανοκίνητος αθλητισμός; Κατά καιρούς έχει συζητηθεί και το ενδεχόμενο δημιουργίας πίστας αγώνων Formula 1, αλλά ούτε προς αυτή την κατεύθυνση υπάρχει κάποια εξέλιξη.
Κοιτάξτε, πρόκειται για ένα ακριβό άθλημα, και δεν υπάρχουν χορηγοί για να υποστηρίξουν τους αθλητές και τις διοργανώσεις. Όσο για την πίστα, αυτό που έχω να σας πω είναι ότι δεν επενδύει κανείς στη ζωή των Ελλήνων, σήμερα. Ακόμη και σημαντικές διοργανώσεις όπως το Ράλι Ακρόπολις, που είχε διεθνείς συμμετοχές και προβολή κινδυνεύει να χαθεί.
Ο μηχανοκίνητος αθλητισμός είναι επικίνδυνος;
Σε σχέση με το σκάκι, ναι είναι επικίνδυνο σπορ. Όμως σχέση με άλλα αθλήματα, όπως η ιππασία ή το mountain bike είναι πιο ακίνδυνο. Φυσικά, συγκρινόμενο με την οδήγηση στους ελληνικούς δρόμους, είναι απείρως πιο ασφαλές. Μπορεί φαινομενικά, λόγω ταχύτητας, στο μυαλό του κόσμου να φαντάζει τρομακτικό, όμως τηρούνται στο έπακρο όλοι οι κανόνες ασφαλείας, ενώ όσο περνούν τα χρόνια η εξέλιξη της τεχνολογίας συμβάλλει στην αποφυγή ατυχημάτων.
Εσείς πως αποφασίσατε να ξεκινήσετε αυτή την πρωτοβουλία, να οργώσετε την Ελλάδα παραδίδοντας σεμινάρια οδικής ασφάλειας και οδηγικής συμπεριφοράς;
Καταρχήν θέλω να σας πω ότι η παρουσία μου είναι απόλυτα εθελοντική. Το ξεκίνησα βλέποντας τις αγκαλιές να χάνονται. Το πιο σημαντικό στη ζωή είναι οι ζεστές αγκαλιές και το χειρότερο πράγμα σε μια οικογένεια είναι η απώλειά τους. Τα ατυχήματα που συμβαίνουν στον δρόμο είναι ένας από τους βασικότερους λόγους, που στερούν από τους ανθρώπους τα αγαπημένα τους πρόσωπα και θεωρώ λοιπόν ότι είναι άδικο να αλλάζει η ζωή σου από μια ανοησία.
Πρόσφατα παρουσιάσατε στην Μόνιμη Επιτροπή Οδικής Ασφάλειας της Βουλής μια έκθεση σχετικά με ατυχήματα που συμβαίνουν στους ελληνικούς δρόμους, και τα στοιχεία ήταν σοκαριστικά.
Τελευταία 20 χρόνια, έχουμε φτάσει να έχουμε 140.000 νεκρούς, ενώ αντίστοιχος είναι ο αριθμός των βαριά τραυματισμένων, ανθρώπων που μένουν για πάντα καθηλωμένοι σε ένα αναπηρικό καροτσάκι ή ακόμα χειρότερα εγκεφαλικά νεκροί. Μπορεί να σας φαίνεται υπερβολικό όμως τέτοιου είδους αναπηρίες μπορεί να συμβούν ακόμα και με πολύ μικρές ταχύτητες. Ένα παράδειγμα, που φέρνω συχνά είναι αυτό του μπασκετμπολίστα Μπόμπαν Γιάνκοβιτς, ο οποίος έμεινε παράλυτος χτυπώντας το κεφάλι του με ταχύτητα περίπου πέντε χιλιομέτρων/ώρα. Για να γίνω πιο «προκλητικός», αρκεί να σας πως ότι τα τελευταία χρόνια 50 χρόνια το κόστος των οδικών εγκλημάτων που συντελούνται καθημερινά έχει ξεπεράσει τα 600 δισ. εκατομμύρια. Αντί το μειώσουμε αυτό το τεράστιο κόστος στο μισό, όπως έχουν κάνει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, και να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα χρήματα για την ανάπτυξη της παιδείας, της υγείας, κ.λπ, τα χρησιμοποιούμε για να συμμαζέψουμε τις αθλιότητες διάφορων εγκληματιών που κυκλοφορούν στους δρόμους.
Ποια πιστεύετε ότι είναι η αιτία για τον υπερβολικό αυτό αριθμό ατυχημάτων που συμβαίνουν καθημερινά;
Κάνω πάντα μια ερώτηση στις ομιλίες μου. «Θεωρείτε ότι η παραβίαση του ερυθρού σηματοδότη είναι αιτία θανάτου;» και η απάντηση που δίνουν οι περισσότεροι είναι ναι. Εγώ λοιπόν σας λέω πως δεν είναι. Είναι ένα σύμπτωμα της ασυνειδησίας του οδηγού, που δεν σκέφτεται ότι εκείνη τη στιγμή κινδυνεύει να σκοτώσει κάποιον ή και να χάσει ο ίδιος τη ζωή του. Και εδώ στην Ελλάδα τιμωρούμε το σύμπτωμα, αντί να πιάσουμε αυτόν τον άνθρωπο και να αναζητήσουμε τα βαθύτερα ψυχολογικά αίτια που τον κάνουν να περνά με κόκκινο, ενώ γνωρίζει ότι μπορεί να αφήσει τα παιδιά του ορφανά ή να σκοτώσει κάποιον. Αντίθετα του βάζουμε ένα πρόστιμο, το οποίο επιδέχεται και έκπτωση. Μέχρι πρόσφατα, αυτό το πρόστιμο ήταν το τελευταίο ανάχωμα, το πρόστιμο, απέναντι στη μαγκιά του Έλληνα οδηγού, που μπορεί να μη λυπάται τη ζωή του, αλλά λυπάται την τσέπη του. Κι εκεί που είχαμε την παραβίαση του κόκκινου που ήταν στα 700€, που για μένα είναι απόπειρα φόνου, με τον νέο νόμο που ετοιμάζονται να ψηφίσουν το πρόστιμο μειώνεται στα 350€, ενώ αν πληρωθεί μετρητοίς μέσα σε λίγες ημέρες μειώνεται στα 175€, ενώ υπάρχει επιπλέον έκπτωση 20% αν πληρωθεί με πιστωτική κάρτα. Τα ίδια περίπου ισχύουν και για την οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ. Δηλαδή, τόσο αποτιμάται η ανθρώπινη ζωή, περίπου στα 100 με 200 ευρώ. Προσωπικά, πιστεύω ότι αν μπορούσαμε να βάλουμε μια τιμή, δε θα μπορούσε να είναι χαμηλότερη από το πρόστιμο που επιβάλλεται στους επιχειρηματίες για την αδήλωτη εργασία, που είναι στις 10.500€ για κάθε ανασφάλιστο εργαζόμενο. Σκεφτείτε, αν είχατε ένα παιδί. Τι θα προτιμούσατε να είναι; Ανάπηρο ή ανασφάλιστο;
Εσείς ποια μέτρα θεωρείτε απαραίτητα να ληφθούν προκειμένου να αλλάξει αυτή η κατάσταση;
Τον άνθρωπο που εγκληματεί κατά τον τρόπο που είπαμε παραπάνω, π.χ. περνάει με κόκκινο ή οδηγεί μεθυσμένος πρέπει να τον συλλαμβάνουν και τον βάζουν να κάνει κοινωνική εργασία σε νοσοκομεία, σε πτέρυγες όπου βρίσκονται παιδιά που έχουν πάθει πολύ σοβαρά αυτοκινητιστικά ατυχήματα για να βλέπουν από τι γλίτωσαν ή τι θα μπορούσαν να έχουν προκαλέσει. Παράλληλα, θα πρέπει να γίνονται δότες αίματος αλλά και δωρητές οργάνων, απαραίτητα. Με αυτά τα μέτρα οι Λετονοί κατάφεραν να μειώσουν τα τροχαία κατά 50% την ίδια εποχή που εμείς τα αυξήσαμε κατά 50%. Και τελευταίο, όσο υπερβολικό κι αν σας ακούγεται, θα έπρεπε αυτοί οι άνθρωποι να στερούνται τον εκλογικών τους δικαιωμάτων.
Οι Έλληνες είναι κακοί οδηγοί;
Δεν υπάρχουν κακοί οδηγοί. Υπάρχουν «κακοί» άνθρωποι. Άνθρωποι που εχθρεύονται την ανθρώπινη ζωή και οδηγούν σαν να μην αγαπούν τον εαυτό τους, τα παιδιά, τους γονείς, τους συντρόφους τους, από τη στιγμή που τους θέτουν σε τέτοιο κίνδυνο οδηγώντας απερίσκεπτα.
Στην διαμόρφωση αυτής της κατάστασης πιστεύετε ότι συμβάλλει και το σύστημα εκπαίδευσης υποψηφίων οδηγών;
Όχι αυτό είναι το τελευταίο. Η οδηγική συμπεριφορά είναι θέμα παιδείας, την μαθαίνεις από το σπίτι. Το αρμόδιο υπουργείο που δίνει το δίπλωμα οδήγησης συναντά το ελληνόπουλο στα 18 του και απλώς τον εκπαιδεύει για να γίνει παρκαδόρος. Για να μην σας πω το άλλο, ότι εξετάζει τον νέο οδηγό σε μια μανούβρα που απαγορεύεται από τον κώδικα οδικής κυκλοφορίας, την οπισθογωνία. Όπως σας είπα, λοιπόν, η οδήγηση είναι κουλτούρα, είναι η παιδεία που θα πάρεις από την οικογένειά σου. Όταν για παράδειγμα βλέπεις τον πατέρα σου να κάνει παράνομη προσπέραση, να πίνει φραπέ, να μιλάει στο κινητό, τα ίδια θα κάνεις και εσύ. Δεν είναι πράγματα που θα μάθεις να μην κάνεις σε μια σχολή οδήγησης.
Μάλλον ο Έλληνας οδηγός λειτουργεί με την πεποίθηση και την σιγουριά ότι το ατύχημα δεν πρόκειται να συμβεί στον ίδιο.
Αυτό είναι το χειρότερο λάθος που κάνουμε. Και επειδή θεωρούμε ότι δεν θα συμβεί σε εμάς δεν έχουμε και άμυνες, άρα είμαστε πολύ πιο ευάλωτοι. Πρέπει λοιπόν να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο. Κάθε ένας από εμάς πριν μπει το πρωί στο αυτοκίνητο πρέπει να αναλογίζεται τις αγκαλιές που τον περιμένουν στο σπίτι όταν γυρίσει. Αν σκέφτεται αυτό, πιστέψτε με θα έχει διαφορετική συμπεριφορά στον δρόμο.
Σε όλα αυτά συνηγορεί και η κακή κατάσταση των ελληνικών δρόμων;
Οι δρόμοι που έχουμε είναι ίδιοι με τις συνειδήσεις των Ελλήνων. Και ίδιοι με τις συνειδήσεις των ανθρώπων που τους φτιάχνουν και με τους ανθρώπους που τους παραλαμβάνουν. Αυτός ο άνθρωπος που φτιάχνει έναν κακό, επικίνδυνο δρόμο δεν σκέφτεται ότι μια μέρα το δικό του παιδί μπορεί να σκοτωθεί σε αυτόν; Το ίδιο ισχύει και για εκείνον που υπογράφει για να παραλάβει έναν «φονικό» δρόμο.   

Ο Τάσος Μαρκουΐζος αποκαλύπτει:

Μέσα σε ένα χρόνο είχαμε 1.600 νεκρούς και 20.000 τραυματίες σε τροχαία ατυχήματα. Κάθε ημέρα έχουμε πέντε νεκρούς, πέντε τετραπληγικούς, 10 παραπληγικούς, 60 τραυματίες, ενώ δεκάδες χιλιάδες ευρώ είναι το κόστος σε υλικές ζημιές. Είναι σαν να πέφτει κάθε μέρα σε μια κατοικημένη περιοχή, ένα μικρό αεροσκάφος της αεροπλοΐας με 20 επιβάτες.
Τα πιο πολλά τροχαία ατυχήματα συμβαίνουν σε κατοικημένες περιοχές με ταχύτητες κάτω από 45 χλμ. την ώρα. Και τα περισσότερα θύματα που αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο, είναι κάτω των 30 ετών. Σύμφωνα μάλιστα με τα τελευταία στοιχεία, το 60 με 70% των θυμάτων από τροχαία ατυχήματα, είναι ηλικίας 15 – 29.
Μέσα στα τελευταία 100 χρόνια, στην Ελλάδα που πέρασε και δύο πολέμους, έχασαν την ζωή τους σε ώρα μάχης 70.000 Ελληνόπουλα. Στα 60 τελευταία χρόνια με το αυτοκίνητο έχασαν τη ζωή τους 140.000 άνθρωποι, δηλαδή τα θύματα ήταν τετραπλάσια, ενώ 350.000 έμειναν ανάπηροι.
Το 40% του κόστους στην υγεία, είναι από τροχαία. Τα τροχαία ατυχήματα κοστίζουν 12 δισ. ευρώ κάθε χρόνο. Στα 50 χρόνια σημαίνει 600 δισ. ευρώ πεταμένα ματωμένα, στην άσφαλτο. Και μετά λέμε πώς να εξοικονομήσουμε λεφτά και βάζουμε ισοδύναμα, όταν όλα αυτά τα χρήματα πετιούνται άδικα στο δρόμο
loading...

Δευτέρα 30 Μαΐου 2016

«Λύσσα» στον γερμανικό Τύπο με την επίσκεψη Β.Πούτιν: «H Eλλάδα θέλει να απελευθερωθεί από τους δανειστές»

«Ο ΤΣΙΠΡΑΣ ΔΙΝΕΙ ΣΤΗΝ ΡΩΣΙΑ ΟΛΘ ΚΑΙ ΤΡΑΙΝΟΣΕ»

«Λύσσα» έχει πιάσει τον γερμανικό Τύπο για την πρόσφατη επίσκεψη του Β.Πούτιν την Ελλάδα όπου έτυχε υποδοχής «σούπερσταρ» από τον ελληνικό λαό και τους αγιορείτες Μοναχούς με σαφή αναφορά στο γεγονός ότι «η Ελλάδα θέλει να απελευθερωθεί από τους δανειστές» και βρίθουν σωρείας ειρωνικών σχολίων κατά του Α.Τσίπρα και της χώρας επειδή «τολμάει» να έχει καλές σχέσεις με την ομόδοξη Ρωσία και επιδιώκει ως ανεξάρτητη οντότητα να προσελκύσει επενδύσεις από την Μόσχα.
Το ενδιαφέρον των Ρώσων για τις ελληνικές υποδομές και ειδικότερα για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ, τον ΟΛΘ και την ΔΕΠΑ είναι γνωστό και δεδομένο. Οι Γερμανοί θέλουν να αποκρατικοποιήσουμε-πουλήσουμε για να εξυπηρετήσουμε το χρέος μας αλλά με μια ουσιώδη διαφορά: Στην τιμή που θέλουν και κυρίως σε ΟΠΟΙΟΝ θέλουν αυτοί. Όπως αναφέρει η ελληνική έκδοση της DW: «Ο Τσίπρας δεν θα είχε αντίρρηση εάν οι Ρώσοι αναλάμβαναν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και τον κρατικό σιδηρόδρομο» γράφει η NZZ Πλήθος σχολίων στον γερμανόφωνο τύπο προκάλεσε η επίσκεψη του ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν στην Ελλάδα. Οι σχολιαστές θεωρούν ότι η στάση της ελληνικής κυβέρνησης και η διάθεσή της για συνεργασία με τη ρωσική πλευρά είναι αντίθετες με τη θέση της ΕΕ απέναντι στη Ρωσία. Το κυριακάτικο φύλλο της Neue Zürcher Zeitung αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η Αθήνα φαίνεται ότι θέλει να απελευθερωθεί από τους δανειστές. Μπορεί τα ευρωπαϊκά κράτη και το ΔΝΤ να αναγκάζουν την Αθήνα να πουλήσει όλες τις κρατικές επιχειρήσεις, όμως η Ελλάδα αποφασίζει σε ποιον θα τις πουλήσει
. Ο Τσίπρας δεν θα είχε αντίρρηση εάν οι Ρώσοι αναλάμβαναν το λιμάνι της Θεσσαλονίκης και τον κρατικό σιδηρόδρομο» (οι άνθρωποι είναι καταπληκτικοί, θέλουν να έχουν λόγο σε ποιους θα δώσει για αξοιοποίηση την δημόσια περιουσία της η χώρα). Στη συνέχεια του άρθρου, που φέρει τον τίτλο «Ο Τσίπρας καλοπιάνει τον Πούτιν», συμπεραίνεται ότι Πούτιν και Τσίπρας αποτελούν ένα ταιριαστό πολιτικό δίδυμο. «Φαίνεται ότι ο ισχυρός πολιτικός Πούτιν και ο ελαφρών βαρών Τσίπρας, όπως τον βλέπουν η αντιπολίτευση στη χώρα του και οι δανειστές στο εξωτερικό, ταίριαξαν». Η εφημερίδα Kölner Stadt Anzeiger σχολιάζει επίσης την εν λόγω επίσκεψη. «Πλέον ο έλληνας πρωθυπουργός αναγνώρισε ως φρούδες τις ελπίδες ότι η Ρωσία θα βοηθήσει την Ελλάδα να βγει από τα χρέη με δάνεια δισεκατομμυρίων. Τώρα ελπίζει στην πρωτοβουλία των Ρώσων στο έργο των ελληνικών ιδιωτικοποιήσεων, τις οποίες αρνούνταν κατηγορηματικά στις αρχές του 2015, όταν ανέλαβε τα καθήκοντά του. Οι ρωσικές κρατικές επιχειρήσεις έχουν δείξει ενδιαφέρον για τον ελληνικό σιδηρόδρομο και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Επιπλέον συζητούνται και κοινά ενεργειακά και τουριστικά έργα». Το ζήτημα είναι απλό. Η χώρα ως ανεξάρτητη οντότητα έχει δικαίωμα να δώσει προς αξιοποίηση τις υποδομές τις σε όποον προσφέρει τα περισσότερα. Οι Γερμανοί (και οι Αμερικανοί από πίσω) φυσικά θα κάνουν ότι μπορούν για να το εμποδίσουν αυτό. Όποιος νόμιζε ότι υπάρχει ελεύθερη παγκόσμια αγορά, ας το ξανασκεφτεί, δεν κυβερνάει το χρήμα το πλανήτη, αλλά αυτοί που αλλάζουν τους κανόνες κατά το δοκούν.
loading...

Πόσο δίκιο είχες ΑΕΙΜΝΗΣΤΕ ΜΑΚΑΡΙΣΤΕ ΜΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΕ ούτε ΠΡΟΦΗΤΗΣ να ήσουν ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΛΕΓΕΣ ΑΥΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ! ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ ΕΝ ΤΗ ΕΡΗΜΩ!!!ΒΙΝΤΕΟ.




loading...

Η Άλωση της Πόλης όπως την αφηγείται ο Στρατηγός Φραγκούλης Φράγκος ! !

Το κείμενο ομιλίας του Επίτιμου Α/ΓΕΣ Στρατηγού Φραγκούλη Φράγκου.Ο οποίος δεν αποφεύγει να κάνει αναφορές και στο σήμερα.

Όλο το κείμενο της ομιλίας αφήγησης για την Άλωση της Πόλης:

Πεντακόσια εξήντα τρία χρόνια πέρασαν μέχρι σήμερα από την αποφράδα εκείνη ημέρα της 29ης Μαΐου 1453. Από τότε που ακούστηκε η κραυγή “Εάλω η Πόλις” και η Βασιλεύουσα, η Πόλη των Αγίων, των Αυτοκρατόρων και των θρύλων, πέρασε στην κατοχή του Οθωμανού δυνάστη. Έτσι άρχισε η Τουρκοκρατία. Το Γένος μας απεβίωσε προσωρινά, αλλά η Κωνσταντινούπολις και η Αγιά Σοφιά συνεχίζουν να παραμένουν σε ξένα χέρια.

Έτσι το Βυζάντιο, η κιβωτός του πνευματικού πλούτου της Αρχαίας Ελλάδας και της Χριστιανικής διδασκαλίας, έπεσε. Δίκαια λοιπόν, ο Βυζαντινολόγος Στήβεν Ράνσιμαν αποκάλεσε την πτώση της Κωνσταντινούπολης, ως αίσχος των Λατίνων, γιατί όταν σε λίγο η οθωμανική πλημμυρίδα θα χτυπήσει τις πύλες της Ευρώπης, τότε πλέον οι Δυτικοί θα συνειδητοποιήσουν την ενοχή τους ή τη συμμετοχή τους καλύτερα σ’ αυτό το ιστορικό ανοσιούργημα, σ’ αυτή την τρομερή καταστροφή. Τότε επιτέλους θα ακούσουν οι Δυτικοί το θλιβερό απόηχο αυτής της μεγάλης συμφοράς.

α.Πρέπει να θυμόμαστε την Άλωση για να αποτίουμε ένα διαρκή και μεγάλο φόρο τιμής στο Βυζαντινό κράτος, την Ρωμανία όπως την αναφέρουν τα κείμενα της εποχής, το εκχριστιανισθέν Ρωμαϊκό κράτος του Ελληνικού Έθνους, όπως το χαρακτηρίζει ο νεότερος βυζαντινολόγος ο Διονύσιος Ζακυνθηνός. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, η Νέα Ρώμη άντεξε επί 11 αιώνες. Μετά την Άλωση όμως από τους Σταυροφόρους το 1204 η εδαφική της έκταση και το σφρίγος της περιορίσθηκαν σημαντικά. Παρέμεινε όμως καθ’ όλη τη διάρκεια του βίου της το κράτος στο οποίο πραγματοποιήθηκε η επιτυχημένη και δημιουργική συνάντηση Χριστιανισμού και Ελληνισμού. Η Ελληνορθόδοξη παράδοση υπήρξε το αποτέλεσμα αυτής της συνάντησης και το Βυζάντιο τη διέδωσε με ειρηνικό τρόπο στους γειτονικούς λαούς του. Αυτή την ιεραποστολική δράση των Βυζαντινών προγόνων μας καταδεικνύουν και μαρτυρούν οι πολιτισμοί των σημερινών λαών της Ανατολικής Ευρώπης. Ο Ρώσος Πατριάρχης Αλέξιος παραδέχθηκε, όταν βρέθηκε το 1992 στην Αθήνα, ότι η Ρωσία είναι πνευματικό τέκνο του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού του Βυζαντίου. Ο Ρουμάνος Ιστορικός και πολιτικός του 20ου αιώνα Νικολάϊ Γιόργκα χαρακτήρισε την Μολδοβλαχία μετά την Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, ως “το Βυζάντιο μετά το Βυζάντιο”. Και το κυριλλικό ελληνογενές αλφάβητο που χρησιμοποιούν οι σλαβικοί λαοί αποτελεί έμπρακτη επιβεβαίωση της ακτινοβολίας του Βυζαντινού πολιτισμού. Από αυτό λοιπόν τον πολιτισμό πρέπει να διδασκόμαστε εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες.β.Πρέπει να θυμόμαστε την Άλωση, διότι μέσα από τις διηγήσεις των ιστορικών της εποχής ξετυλίγεται η Ελληνική Διάρκεια και η διαχρονική πορεία των αξιών του οικουμενικού Ελληνισμού. Η συγκλονιστική ομιλία του o Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος πό την τελική επίθεση των Οθωμανών στις 28 Μαΐου 1453 στο λόγο που εκφώνησε στην Αγία Σοφία μεταξύ άλλων ανέφερε:

“Διὰ τοῦτο λέγω καὶ παρακαλῶ ὑμᾶς ἴνα στῆτε ἀνδρείως καὶ μετὰ γενναίας ψυχῆς, ὡς πάντοτε ἕως τοῦ νῦν ἐποιήσατε, κατὰ τῶν ἐχθρῶν της πίστεως ἠμῶν. Παραδίδωμι δὲ ὑμὶν τὴν ἐκλαμπροτάτην καὶ περίφημον ταύτην πόλιν καὶ πατρίδα ἠμῶν καὶ βασιλεύουσαν τῶν πόλεων. Καλῶς οὒν οἴδατε, ἀδελφοί, ὅτι διὰ τέσσερα τινὰ ὀφείλεται κοινῶε ἐσμεν πάντες ἴνα προτιμήσωμεν ἀποθανεὶν μᾶλλον ἢ ζῆν, πρώτον μὲν ὑπὲρ τῆς πίστεως ἠμῶν καὶ εὐσεβείας, δεύτερον δὲ ὑπὲρ πατρίδος, τρίτον ὑπὲρ τοῦ βασιλέως ὡς Χριστοῦ Κυρίου, καὶ τέταρτον ὑπὲρ συγγενῶν καὶ φίλων. Λοιπόν, ἀδελφοί, ἐὰν χρεῶσται ἐσμεν ὑπὲρ ἑνὸς ἐκ τῶν τεσσάρων ἀγωνίζεσθαι ἕως θανάτου πολλῶ μᾶλλον ὑπὲρ πάντων ἠμεῖς, ὡς βλέπετε προφανῶς, καὶ ἐκ πάντων μέλλομεν ζημιωθῆναι.”

Δηλαδη αγωνιζόμαστε: για την Πίστη, για την Πατρίδα, για τους συγγενείς μας. Προσθέτει και τον βασιλέα, διότι εκείνο ήταν το πολίτευμα της εποχής. Όμως το τρίπτυχο Πίστη, Πατρίδα, συγγενείς, που αναφέρει ο τελευταίος Αυτοκράτορας, μας συνδέει με τον όρκο των αρχαίων Αθηναίων εφήβων και με τον παιάνα των Σαλαμινομάχων, το “Ίτε παίδες Ελλήνων” και φθάνει αυτή η Ελληνική Διάρκεια μέχρι την προκήρυξη του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, που έγραφε τον Φεβρουάριο του 1821 “Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος”, και μέχρι τα λόγια του Κολοκοτρώνη προς τους μαθητές του πρώτου Γυμνασίου της Ελεύθερης πλέον Αθήνας: “Όταν πιάσαμε τ’ άρματα είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος” . Αυτές είναι οι διαχρονικές αξίες του Ελληνισμού. Αυτός ο ηθικός δεσμός ενώνει τον Παλαιολόγο με τους Σαλαμινομάχους και με τον Κολοκοτρώνη και με το 1940. Μαχόμεθα για την Πίστη, την Πατρίδα, την Οικογένεια όσο κι αν κάποιοι μας χαρακτηρίζουν ….αναχρονιστικούς. Τιμώντας την μνήμη των προδρόμων και των μαρτύρων της Ελληνικής Διάρκειας εμείς γι’ αυτά θα συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε!

γ.Θυμόμαστε τα γεγονότα της εποχής πριν και γύρω από την άλωση, διότι μας διδάσκουν την πολύτιμη συμβολή της Ορθόδοξης εκκλησίας μας στην επιβίωση του Γένους μας. Λίγο πριν από την άλωση, η αυτοκρατορική εξουσία πίστεψε μάταια, ότι αν υπογράψουμε την υποταγή της Ορθοδοξίας στον Πάπα, θα έχουμε τη μεγάλη βοήθεια από τη Δύση κατά των Οθωμανών. Μεταξύ 1438 και 1439 στη Φερράρα και στη Φλωρεντία, διότι παρά την υπογραφή της ψευτοένωσης τα καράβια του Πάπα δεν φάνηκαν ποτέ στην μαχόμενη Βασιλεύουσα. Ο Βρετανός ιστορικός Στήβεν Ράνσιμαν στο περισπούδαστο έργο του “Η Μεγάλη εκκλησία εν Αιχμαλωσία” δικαιώνει εν μέρει τους ανθενωτικούς λέγοντας ότι διέσωσαν την ενότητα της εκκλησίας και μονάχα έτσι επιβίωσε ο Ελληνισμός. Και στο άλλο σπουδαίο έργο του, την “Άλωση της Κωνσταντινουπόλεως” διαψεύδει όλους τους επικριτές της εκκλησίας και του μοναχισμού τονίζοντας ότι στα θαλάσσια τείχη της Βασιλεύουσας έναν από τους πύργους τον υπεράσπιζαν Έλληνες μοναχοί.

δ.Θυμόμαστε την Άλωση, διότι η ιστορία μας διδάσκει ότι όταν οι λίγοι αποφασίσουν να αντισταθούν κατά των πολλών, μπορεί να ηττηθούν πρόσκαιρα, αλλά τελικά σε βάθος χρόνου κερδίζουν. Η αντίσταση στα τείχη της Βασιλεύουσας των 5.000 χιλιάδων Ελλήνων και των 2.000 ξένων συμμάχων τους, έμεινε στις ψυχές των υποδούλων ως τίτλος τιμής και δέσμευση για νέους αγώνες. Η θυσία του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου στη πύλη του Ρωμανού έθεσε τις βάσεις για τον αγώνα του 1821. Τα πολλά κινήματα των υπόδουλων ενάντια στον Οθωμανό δυνάστη, τράφηκαν από τους θρύλους του Μαρμαρωμένου Βασιλιά και της Κόκκινης Μηλιάς. Εάν οι αγωνιστές της Κωνσταντινούπολης είχαν παραδοθεί την 29η Μαΐου 1453, δεν θα υπήρχε ούτε αντίσταση στον κατακτητή, ούτε εθνεγερσία. Η συνθηκολόγηση θα ήταν μια ανεξίτηλη ντροπή. Ενώ η ηρωϊκή άμυνα γέννησε την υπομονή, την ελπίδα, την προσδοκία. Αυτή την ελπίδα εκφράζει και ο Ποντιακός θρήνος λέγοντας:



“…Η Ρωμανία πέρασεν, Η Ρωμανία πόρθεν,



Η Ρωμανία κι αν πέρασεν ανθεί και φέρει κι άλλο…”

ε. Άλλωστε και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης έλεγε πολλές φορές προς τους ξένους συνομιλητές του: “Ο βασιλεύς μας συνθήκην δεν έκαμε, η φρουρά του πολεμά ακόμη και στο φρούριό του αντιστέκονται”. Και εξηγούσε ότι αναφερόταν στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, στους κλεφτες αρματωλούς, στο Σούλι και στη Μάνη. Οι πεσόντες κατά την άλωση μας δώρισαν το δικαίωμα στην Μεγάλη ιδέα. Και χωρίς Μεγάλες ιδέες τα έθνη δεν πάνε μπροστά.

στ.Η αντίσταση των τελευταίων μαχητών της Κωνσταντινούπολης και η απάντησή τους στον Μωάμεθ τον Πορθητή εμπνέει πάντοτε το ΟΧΙ του Ελληνισμού. Εμπνέει το έπος του 1940 κατά του Μουσσολίνι, το έπος του 1941 κατά του Χίτλερ. Και σήμερα όμως οφείλουμε να συνεχίζουμε και να αντιστεκόμαστε με κάθε τρόπο. Οι σημερινές αλώσεις είναι μικρές και καθημερινές. Άρα ύπουλες μεν, αλλά και εξίσου επικίνδυνες. Η υπονόμευση της γλώσσας μας, η άγνοια της ιστορίας μας, η ξενομανία, οι συκοφαντίες κατά της Παράδοσής μας, οι κατά καιρούς υποχωρήσεις απέναντι σε Τούρκους, Σκοπιανούς και πολλούς άλλους, όλα αυτά και πολλά άλλα αποτελούν μικρές αλώσεις που απαιτούν γνώση, αντίσταση και μαχητικότητα. Δεν αρνούμαστε την επικοινωνία και τη συνεργασία με άλλους λαούς και πολιτισμούς. Ο Ελληνισμός ποτέ δε κλείστηκε στο καβούκι του. Θα αρνηθούμε όμως την αφομοίωση, την αλλοτρίωση, τις γκρίζες ζώνες και θα υποστηρίξουμε τα κεκτημένα μας δίκαια, τα εδάφη μας, τα πελάγη μας, την ταυτότητά μας. Θα αγωνισθούμε με όπλα πρώτιστα πνευματικά και ηθικά. Και θα διδασκόμαστε από την Παράδοση και το βίωμα της εκκλησίας μας. Η Άλωση και οι μετέπειτα εξελίξεις μας διδάσκουν ότι τελικά επιβιώσαμε μέχρι σήμερα χάρις στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Διότι η Ορθόδοξη Παράδοση είναι Σταυροαναστάσιμη. Μας θυμίζει ότι μετά από την κάθε Σταύρωση του Γένους ακολουθεί η Ανάσταση. Αρκεί να το πιστέψουμε!

2.Η πτώση της Κωνσταντινουπόλεως παρέμεινε μέσα στον θρύλο και τις παραδόσεις του Ελληνισμού και μάλιστα η 29η Μαΐου θεωρείται αποφράδα ημέρα. Πρόκειται για ένα από τα τραγικότερα γεγονότα της ιστορίας μας. Η 29η Μαΐου κατά την άποψή μου, μπορεί να ορισθεί ως μεταίχμιο μεταξύ της ένδοξης Ρωμηοσύνης και της πονεμένης Ρωμηοσύνης. Γιατί η Ρωμηοσύνη έζησε και μετά την πτώση της Ρωμανίας, αλλά με διαφορετική μορφή. Το γεγονός είναι ότι η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία δημιούργησε έναν πολιτισμό, ο οποίος μεγαλούργησε, ιδιαίτερα όσο η Αυτοκρατορία αυτή οδηγείτο προς το τέλος της ή καλύτερα την τελείωσή της, και αυτός ο πολιτισμός παρέμεινε και μετά την πτώση της μέχρι και σήμερα.

3.Ιστορικά λοιπόν, την 21η Μαΐου 1453, εορτή των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, ο Μωάμεθ έστειλε στον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Παλαιολόγο πρέσβεις με την πρόταση να του παραδώσει την Πόλη με αντάλλαγμα την ελευθερία και την περιουσία του ίδιου και των αρχόντων του. Ο Κωνσταντίνος ΙΑ’ Παλαιολόγος απέρριψε αμέσως την πρόταση του Μωάμεθ και του απάντησε με ένα ηρωϊκό όχι, που περιγράφεται στην παρακάτω απάντηση: “Το δε την Πόλιν σοι δούναι ούτ’ εμόν έστι ούτ’ άλλου των κατοικούντων εν αυτή, κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών”.

4.Τελικά η Πόλις έπεσε. Πως έπεσε όμως; Έπεσε σαν θρυλλική ηρωΐδα, πολεμώντας ηρωϊκά μέχρι το τέλος. Συνεχίζουμε όμως να πονάμε και θα πονάμε πάντοτε για τη μαύρη Τρίτη που όλοι οι Έλληνες, συνεχίζουν να θεωρούν «αποφράδα ημέρα» και οι ψυχές μας θα συνεχίσουν να σκιρτούν, το θάρρος μας θα συνεχίσει να δυναμώνει όταν μιλάμε για τον τελευταίο αυτοκράτορα, που όρθιος, ατρόμητος και εγκαταλελειμμένος απ’ όλους απέκρουε τους άπιστους, μέχρι που ο αριθμός τους τον συνέθλιψε με αποτέλεσμα να πέσει έχοντας για σάβανό του τη δόξα της αυτοκρατορίας του.

Αξίζει να σημειωθεί ο ηρωισμός των 170 Σφακιανών του Μανούσου Καλλικράτη αρχηγού σώματος εθελοντών που το Μάρτη του 1453 ξεκίνησε να βοηθήσει στην άμυνα της Πόλης και πολεμουσαν ασυγκρατητοι μονοι αυτοι ακομη και όταν «Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ»



Όπως την περιγράφει στο Χρονικό του ο Γεώργιος Φραντζής:



«…καὶ ἐγκρατεῖς πάντων ἐγένοντο, ἄνευ δὲ τῶν πύργων τῶν λεγομένων Βασιλείου, Λέοντος καὶ Ἀλεξίου, ἐν οἶς ἑστήκεισαν οἱ ναύται ἐκεῖνοι οἱ ἐκ τῆς Κρήτης. Αὐτοὶ γὰρ γενναίως ἐμάχοντο μέχρι καὶ τῆς ἕκτης καὶ ἑβδόμης ὥρας καὶ πολλοὺς Τούρκους ἐθανάτωσαν καὶ τοσοῦτον πλῆθος βλέποντες καὶ τὴν πόλιν δεδουλομένη πᾶσαν, αὐτοὶ οὐκ ἤθελον δουλωθῆναι, ἀλλὰ μᾶλλον ἔλεγον ἀποθανεῖν κρεῖττον ἢ ζῆν. Τοῦρκος δέ τις τῷ ἀμηρᾷ ἀναφορὰν ποιὴσας περὶ τῆς τούτων ἀνδρείας, προσέταξεν ἵνα κατέλθωσιν μετὰ συνηβάσεως καὶ ὦσιν ἐλεύθεροι αὐτοί τε καὶ ἡ ναῦς αὐτῶν καὶ πᾶσα ἀποσκευή, ἥν εἶχον. Καὶ οὕτως γενόμενον, πάλιν μόλις ἐκ τοῦ πύργου τούτους ἔπεισαν ἀπελθεῖν.»

5.Η Πόλις όμως εάλω! Αλλοίμονο όμως αν την αφήσουμε να αλωθεί και μέσα στην ψυχή μας! Δεν πρέπει να αφήσουμε να σβήσει στην ψυχή των νεότερων Ελλήνων η ανάμνηση της Βασιλίδος του Ελληνισμού, της Βασιλίδος των πόλεων. Τίποτε δεν χάνεται οριστικά, παρά μόνο εάν δεν υπάρχουν άνθρωποι για να το θυμούνται. Ζούμε σε καιρούς που η επιχειρούμενη να επιβληθεί συλλογική αφασία θέλει να αφυδατώσει τον Έλληνα από τους ζωτικούς χυμούς της εθνικής συγκίνησης και της υπερηφάνειας. Γιατί και η Άλωση της πόλης έχει στοιχεία που μπορούν να κάνουν τον Έλληνα υπερήφανο! Από την Άλωση της Πόλης που σήμανε και την τυπική κατάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, άρχισε η μεγάλη προετοιμασία για την ανάκτηση του «Ποθούμενου», δηλαδή της ελευθερίας. Αυτό άλλωστε υποδηλώνουν οι θρύλοι που ακολούθησαν την 29η Μαΐου 1453 και οι οποίοι φθάνουν ως τους καιρούς μας. Το Γένος αρνείτο πεισματικά να υποταχθεί. Αυτήν την πείσμονα άρνηση υπενθύμισε ο Κολοκοτρώνης σ’ έναν από τους λόγους του: «Το Γένος ποτέ δεν υποτάχθηκε στο Σουλτάνο! Είχε πάντα το Βασιλιά του, το στρατό του, το κάστρο του. Βασιλιάς του ο Μαρμαρωμένος Βασιλιάς, στρατός του οι Αρματωλοί και κλέφτες, κάστρα του η Μάνη και το Σούλι». Ας αναλογιστούμε τι είχαμε, τι χάσαμε και τι κινδυνεύουμε να χάσουμε αν μείνουμε τούτες τις κρίσιμες ώρες που διέρχεται η πατρίδα μας στο λήθαργο της εθνικής μας ανευθυνότητας. Είναι η ώρα της εθνικής ομοψυχίας και των μεγάλων αποφάσεων, εάν θέλουμε εμείς και τα παιδιά μας να επιζήσουν στον κόσμο μας με ελληνική ταυτότητα! Η 29η Μαΐου 1453 ως ημέρα Μνήμης μας το επιβάλλει. Να μην είναι μόνο ημέρα μνήμης αλλά και ημέρα περισυλλογής και φρονηματισμού. Κωνσταντίνου – Πόλις. Ένας ακατάλυτος βωμός αθανασίας! Το άχραντο προσκυνητάρι του Έθνους μας! Εδώ, οι ψίθυροι των αιώνων με το κρυφομίλημα των ηρωϊκών τελευταίων υπερασπιστών της, φτάνουν σαν αιώνια υπόμνηση χρέους ώσπου νάρθει η πολυπόθητη ημέρα που θα αναστηθεί ο «μαρμαρωμένος βασιλιάς»! Και μαζί του τα όνειρα του έθνους μας! Δεν είναι ουτοπία! Είναι «μοιρολατρική πίστη»!

6.Αξίζει να αναφέρουμε την αφιέρωση της Πόλης κατά το χρόνο των εγκαινίων της, όπως την ανέγραψε ο Μέγας Κωνσταντίνος το 330 μ.Χ. στην ιδρυτική στήλη της πόλης: «Σοι Χριστέ, κόσμου Βασιλεύς και δεσπότης, σοι προστίθημι την δε την δούλην πόλιν και σκήπτρα τήσδε και το παν Ρώμης κράτος φύλαττε ταύτην, σώζε δ’ εκ πάσης βλάβης». Ο ιστορικός της Άλωσης, Κωνσταντίνος Δούκας, για τη στιγμή του θανάτου του ηρωϊκού αυτοκράτορα γράφει: «ο βασιλεύς, ιστάμενος βαστάζων σπάθην και ασπίδα, είπε λόγον λύπης άξιον – “ουκ έστι τις των Χριστιανών τού λαβείν την κεφαλήν μου απ’ εμού;” – ην γαρ μονώτατος απολειφθείς. Τότε εις των Τούρκων, δους αυτώ κατά πρόσωπον και πλήξας, και αυτός τω Τούρκω ετέραν εχαρίσατο· των όπισθεν δ’ έτερος καιρίαν δους πληγήν, έπεσε κατά γης· ου γαρ ήδεισαν ότι ο βασιλεύς εστιν, αλλ’ ως κοινόν στρατιώτην τούτον θανατώσαντες αφήκαν». Άλλος ένας αυτόπτης μάρτυρας της Άλωσης, ο ιστορικός Γεώργιος Φραντζής, που είδε από κοντά τις φρικιαστικές στιγμές, γράφει: «Τις διηγήσεται τους τε κλαυθμούς και θρήνους; ει και εκ ξύλου άνθρωπος ή και εκ πέτρας ην, ουκ ηδύνατο μη θρηνήσαι!». «Ω, φρίξον ήλιε! Ω, στέναξον γη! Εάλω η Πόλις…!»

7.Ας μην αφήσουμε λοιπόν τον πειρασμό της λήθης να ενσκήψει πάνω μας και να κυριεύσει την ψυχή μας! Τα τελευταία χρόνια αυτός ο πειρασμός κυριολεκτικώς έχει μολύνει την μνήμη μας! Οι ψυχές των ηρώων του Βυζαντίου, της Μ. Ασίας και της Κύπρου μας εγκαλούν! Οι βίαιοι απάνθρωποι διωγμοί των Ελλήνων αυτών των περιοχών σε όλη την διάρκεια του 20ού αιώνα άφησε ολάνοιχτες και αιμορραγούσες πληγές! Ξεχάσαμε την νύχτα της 5ης προς την 6η Σεπτεμβρίου 1955 που οι Τούρκοι πέτυχαν ότι δεν κατάφεραν τα στίφη του Πορθητή, δηλαδή τον αφελληνισμό της Κωνσταντινούπολης; Γιατί εκείνη η νύχτα σήμανε η οριστική Άλωση της Πόλης. Οι Τούρκοι επέτυχαν μέσα σε μια νύχτα ό,τι δεν πέτυχαν σε πέντε αιώνες κατοχής της! Ξεχάσαμε τα γεγονότα της Κύπρου το 1974; Ξεχάσαμε λοιπόν την ιστορία μας για χάρη σκοπιμοτήτων που βλάπτουν τα εθνικά μας συμφέροντα ενώ ο αιώνιος εχθρός μας ούτε μια συγγνώμη δεν καταδέχθηκε να ζητήσει από τα θύματά του! Αυτός που με το βάρβαρο παρελθόν του επιζητά το Ευρωπαϊκό του Μέλλον! Ο Ελληνισμός δεν θα ζήσει αν μείνει χωρίς οράματα, μνήμες και ελπίδα. Μόνο αν μείνει άπαρτο το κάστρο της μνήμης που το συντήρησαν και το συντηρούν οι θρύλοι και μαζί τους οι ενσαρκωτές της εθνικής μας ιδέας, το Γένος θα επιβιώσει και θα δοξαστεί. Οι κάθε λογής υποτελείς, οι συμβιβασμοί και οι ειρηνολογίες, δεν συμβαδίζουν ούτε με τον εθνικό πατριωτισμό, ούτε με το συμφέρον του ελληνισμού!

Πολλοί λένε ότι είναι ουτοπία να θρέφεται η ψυχή με όνειρα ανεκπλήρωτα, είναι ουτοπία να βλέπουμε προς την Ανατολή και να ονειρευόμαστε την Αγιά Σοφιά απαστράπτουσα και λαμπροφορεμένη να λειτουργείται και πάλι ν’ αντηχεί στους θόλους της «το Χριστός Ανέστη»! Λένε ότι είναι ουτοπία να αναζητά κανείς στα χαλάσματα του Βυζαντινού τείχους, κοντά στην Πύλη του Ρωμανού, τον Παλαιολόγο ζωντανό και υπερήφανο! Λένε ότι είναι ουτοπία να ονειρεύεται κανείς, μα όποιος δεν ονειρεύεται παύει να ζει και προσαρμόζεται σε μια ζοφερή και ακίνητη πραγματικότητα, δέσμια σκοπιμοτήτων και συμφερόντων! Εμείς όμως, οι Έλληνες, μεγαλουργήσαμε στο χρόνο, πέρα από τα μεγάλα μας λάθη, το κάναμε γιατί ονειρευόμασταν έστω και αν ξέραμε ότι είναι ουτοπία! Λαοί χωρίς όνειρα και μνήμη είναι λαοί νεκροί! Ας αφήσουμε αυτούς τους λαούς να ζούνε με τις υλιστικές τους αξίες και ας μην τους ακολουθήσουμε στην παραζάλη των συμφερόντων.

Το τέλος του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου

Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος μετά τον τραυματισμό του Ιουστινιάνη , έδινε ήδη σαν απλός στρατιώτης στη πύλη του Αγίου Ρωμανού ένα απελπισμένο αγώνα τιμής. Είχε έρθει πλέον η στιγμή να λειτουργήσει σαν Σπαρτιάτης στις Θερμοπύλες, κάτι που ταίριαζε στην ιδιοσυγκρασία του και το παραστατικό του. Άλλωστε ήξερε ότι το μόνο που απέμενε πλέον σε εκείνον και τους πιστούς συμπολεμιστές του ήταν η τιμή τους. Έτσι μαζί με τους Θεόφιλο Παλαιολόγο, Ιωάννη Δαλμάτη, Φραγκίσκο του Τολέδο, Δημήτριο Κατακουζηνό και μερικές ακόμη δεκάδες πιστούς “ Καβαλάριους “ προσπαθεί με αφάνταστη γενναιότητα να κρατήσει την άμυνα. Όμως παρά τις προσπάθειες τους ο όγκος των εχθρικών δυνάμεων σαν ορμητικός χείμαρρος παρασύρει πλέον τα πάντα, ο αυτοκράτορας τότε πετάει τα βασιλικά ενδύματα και ξεχύνεται ενάντια στα χιλιάδες εχθρικά φουσάτα που ήδη αλαλάζουν από ενθουσιασμό και με το σπαθί στο χέρι πετσοκόβει όποιον βρίσκει μπροστά του. Αλλά η αριθμητική υπεροχή του εχθρού είναι τρομακτική με τους συντρόφους του να χάνονται ο ένας μετά τον άλλο και τον ίδιο να φωνάζει ότι “η πόλη χάνεται και εγώ ακόμη ζω ;”

Γιατί από την αρχή της μάχης το δίλημμα για εκείνον ήταν ένα, “η θα νικήσω ή θα πεθάνω” και αφού πλέον δεν μπορούσε να νικήσει, δεν σκεφτόταν παρά τον θάνατο , αλλά ένα θάνατο έντιμο που θα βοήθαγε να κρατηθεί και το φρόνημα του υπόδουλου πλέον λαού του. Ορισμένοι δυτικοί ιστοριογράφοι είπαν ότι αφού είχε κτυπήσει αρκετούς γενίτσαρους, κάποιος από αυτούς του δίνει ένα χτύπημα με το σπαθί στο κεφάλι , τα αίματα του μπερδεύονται με αυτά των εχθρών του, δεν βλέπει πλέον τίποτε αλλά παρόλα αυτά συνεχίζει και μάχεται, τότε όμως ένας δεύτερος γενίτσαρος του δίνει το καθοριστικό χτύπημα και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος πέφτει και μαζί με αυτόν η λατρεμένη του πόλη που αλλάζει σελίδα …



Ας κρατήσουμε άσβεστη τη μνήμη του Παλαιολόγου και κείνα τα υπέροχα λόγια το προς τον Πορθητή:



«Το δε την πόλιν σοι δούναι, ούτ’ εμόν εστίν ουτ’ άλλου των κατοικούντων εν αυτή. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών»!

Γι’ αυτό σύσσωμος ο ελληνικός λαός πρέπει:

• Να αντιταχθεί στον αφανισμό.

• Να ζητήσει να επιστραφούν τα κτήματα και οι περιουσίες που κατά καιρούς κατασχέθηκαν.

• Να ανοίξουν όλες οι ελληνικές εκκλησίες και να αποστέλλονται Έλληνες κληρικοί και καλόγεροι (Σκεφθείτε ότι το ελληνικό δημόσιο μισθοδοτεί ακόμη και σήμερα τους μουφτήδες και τους εκπαιδευτικούς της μειονότητας στην Ελληνικη Θράκη).

• Να δοθούν κίνητρα και διεθνείς εγγυήσεις επιστροφής των βίαια εκτοπισμένων προσφύγων της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και Τενέδου, αφού τους δοθούν και πάλι οι περιουσίες τους και πολλά άλλα… τα οποία ξεφεύγουν των αρμοδιοτήτων αυτής της προβολής.

Να μην ξεχνάμε λοιπόν ποτέ !

• 29η Μαΐου 1453: Ο Μωάμεθ εντός των πυλών.



• 25η Μαρτίου 1821: Το πρώτο φως της Λευτεριάς.



• 27η Αυγούστου 1922: Καταστροφή Μικράς Ασίας, Θράκης και Πόντου.



• 1η Απριλίου 1955: Έναρξη Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα στην Κύπρο.



• 6η / 7η Σεπτεμβρίου 1955: Σφαγές, λεηλασίες και βανδαλισμοί στην Κωνσταντινούπολη.



• 20η Ιουλίου 1974: Ο Αττίλας 1 στην Κύπρο.



• 14η Αυγούστου 1974: Αττίλας 2 και το 40% της Κύπρου στα χέρια των Τούρκων.



• 15η Νοεμβρίου 1983: Ανακήρυξη ψευδοκράτους του Ντεκτάς, ως «Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου», ενώ το ελεύθερο τμήμα το ονόμασαν απροκάλυπτα «Ελληνική Διοίκηση Νότιας Κύπρου», χωρίς να θέλουν να κρύψουν ακόμη και τις μελλοντικές επιδιώξεις τους.



• 18 Ιουνίου 1989 – 5 Απριλίου 1990: Συνεχείς προκλήσεις της μουσουλμανικής μειονότητος και των πατρώνων Τούρκων στη Δυτική Θράκη.



• 31η Ιανουαρίου 1996: Ίμια. Τρεις Έλληνες αξιωματικοί νεκροί.



• Αύγουστος 1996: Δολοφονίες Τάσου Ισαάκ και Σολάκη Σολωμού.



• Φθινόπωρο 2002: Το εθνοκτόνο σχέδιο Αννάν, με το οποίο γίνεται και επίσημη αποδοχή της παράνομης τουρκικής εισβολής στην Κύπρο από το διεθνή παράγοντα



• 24 Απριλιου Απορρίφθηκε από τους Έλληνες Κυπρίους μετά την υπερήφανη στάση που τήρησε ο αείμνηστος Πρόεδρος Τάσος Παπαδόπουλος.



Η ΠΟΛΙΣ



… Είπες ” Θα πάγω σ΄ άλλη γη , θα πάγω σ΄ άλλη θάλασσα.

Μια Πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.

Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή

κ΄ειν΄η καρδιά μου – σαν νεκρός – θαμμένη.

Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.

Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι άν δω

ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,

που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα “



Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.

Η Πολις θα σε ακολουθεί. Στους δρομους θα γυρνάς

τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς.

και μες στα ίδια τα σπίτια αυτά θ΄ασπρίζεις.

Πάντα στην Πολι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού – μη ελπίζεις –

δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό. Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ

στην κώχη τούτη την μικρή, σ΄ολην την γη την χάλασες.



Το ποίημα αυτό γράφτηκε από τον Μεγάλο Αλεξανδρινό ποιητή Καβάφη το Έτος 1913….. δηλαδη πριν απο ακριβώς ένα αιώνα !…………. Πόσο με αγγίζει και πόσο με πονάει…. Και όσο περνούν τα χρόνια ακόμα περισσότερο…

Militaire.gr
loading...
loading...