loading...

Σάββατο 7 Μαΐου 2016

Συγκλονιστικές εξελίξεις: Τι απίστευτο πάνε να κάνουν με το ασφαλιστικό! Μας πάνε όλους για... κρεμάλα!

Με μια αιφνιδιαστική κίνηση η κυβέρνηση φέρνει στην Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό και το φορολογικό το Σάββατο 7 Μαϊου και αναμένεται να ψηφιστεί την Κυριακή 8 Μαϊου δηλαδή μια ανάσα πριν το Eurogroup της 9ης Μαϊου.
Σύμφωνα με πληφορίες από ανώτατη κυβερνητική πηγή στο Newsit.gr η κίνηση αυτή αποφασίστηκε προκειμένου η κυβέρνηση να πάει στο Eurogroup της Δευτέρας με ψηφισμένο το νομοσχέδιο.Υπενθυμίζεται ότι ο αρχικός σχεδιασμός ήταν το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό και το φορολογικό ήταν να κατατεθεί στην ολομέλεια της Βουλής προς συζήτηση και ψήφιση στις αρχές της επόμενης εβδομάδας.
Το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο κόβει τις καταβαλλόμενες συντάξεις καθώς:
Μειώνονται 20%-25% οι επικουρικές για όσους έχουν σύνταξη πάνω από 1.170 ευρώ (καθαρά) το μήνα.
Κουρεύονται οι κύριες συντάξεις για όσους έχουν μηνιαίες αποδοχές άνω των 1.800 ευρώ (καθαρά).
Μειώνονται αναδρομικά κατά 35% οι αποδοχές των δικαιούχων μερίσματος του Μετοχικού Ταμείου Πολιτικών Υπαλλήλων του Δημοσίου.
loading...

ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.. Καλούς αγώνες στα αδελφια τους αγρότες ενάντια στα καθίκια τομάρια ξεπουλημένα ανθελληνικά σκουπίδια που μας κυβερνούσαν και μας κυβερνάνε .. Τάκης ..Βίντεο.

loading...

Παρασκευή 6 Μαΐου 2016

Βρέθηκε ο τρόπος να σηκωθεί ο Έλληνας από τον καναπέ του!

loading...

Λαυρέντης Διανέλλος: Ο διακριτικός εργάτης του ελληνικού σινεμά με τις 195 ταινίες!




                                                                            
Ο αγαπημένος «μπαμπάς» της εθνικής μας 
κινηματογραφίας κατόρθωσε το απίστευτο: 
να πάρει μέρος σε 195 ταινίες μεταξύ 
1948-1973, δρέποντας δάφνες ως ρέκορντμαν 
της λεγόμενης Χρυσής Εποχής του ελληνικού 
πανιού!
Κανείς δεν τον ξεπέρασε ποτέ σε απόλυτο 
αριθμό κινηματογραφικών συμμετοχών 
(έστω κι αν τον ακολουθούν κατά πόδας οι 
Νάσος Κεδράκας και Γιώργος Βελέντζας), 
καθώς στα χρόνια της δράσης του ήταν ο 
απόλυτος βασιλιάς του ελληνικού σινεμά, 
παρά τους δεύτερους ρόλους που 
ενσάρκωσε μονίμως.
Ήταν ωστόσο τόσο πειστικός και 
εκφραστικός ως πατέρας και παπάς 
που οι παραγωγές καθυστερούσαν τα 
γυρίσματα για να τον εντάξουν στο καστ 
τους, καθώς ταινία χωρίς τον Διανέλλο 
δεν γινόταν. Ο Λαυρέντης ενσάρκωσε 
πράγματι τους περισσότερους ρόλους 
μπαμπάδων και παπάδων από κάθε 
άλλο συνάδελφό του!
Και πώς να γίνει εξάλλου διαφορετικά,
αφού το άκρως εκφραστικό πρόσωπό 
του καθρέφτιζε τα βάσανα, τις πίκρες 
αλλά και τις χαρές και την αισιοδοξία 
του πατέρα της εποχής, δημιουργώντας 
έναν ηθογραφικό υποκριτικό τύπο που 
έμελλε να τον ακολουθεί κατά πόδας.
Γεννημένος στον Άγιο Λαυρέντιο Μαγνησίας, 
ο Διανέλλος ήθελε να γίνει σιδηροδρομικός, 
καθώς αυτό ήταν το μεγάλο όνειρό του 
στη ζωή, πριν τον κλέψει τουλάχιστον ο
 Κουν και τον μετατρέψει σε ένα ικανότατο 
πολυεργαλείο του Θεάτρου Τέχνης του με 
πλούσιο υποκριτικό ταμπεραμέντο που 
θα αποκαλυπτόταν τόσο στο πανί όσο 
και το σανίδι, το οποίο υπηρέτησε πιστά 
με τη γνώριμη απλότητά του για 
πάμπολλες δεκαετίες.
Οι λαϊκές μας μνήμες ανακαλούν 
τον αγαπημένο ηθοποιό δίπλα στις 
μεγάλες πρωταγωνίστριες του ελληνικού 
κινηματογράφου να λειτουργεί ως 
στοργικός πατέρας της Βουγιουκλάκη 
(«Μανταλένα», «Το πιο λαμπρό αστέρι» κ.ά.) 
κ.λπ., σε μια καριέρα που απλώθηκε 
σε 25 χρόνια αξιομνημόνευτων ρόλων.
 Όσο για τη σύζυγό του, Φρόσω Κοκκόλα, 
επίσης θεατρίνα και τραγουδίστρια δημοτικών, 
πέρασε στο πλάι της όλη του τη ζωή.
Ο Διανέλλος ήταν ένας χαρισματικός 
καλλιτέχνης του θεάτρου και του κινηματογράφου 
πλασμένος με τη στόφα του μεγάλου 
ηθοποιού του καιρού, αφού η εκφραστικότητα 
και η φυσικότητά του ήταν παροιμιώδεις. 
Ήταν όμως και η απροσχημάτιστη απλότητά 
του τόσο ως άνθρωπος όσο και ως καλλιτέχνης 
που έκανε το κοινό να τον θεωρεί δικό του
 άνθρωπο και να υποθέτει -λανθασμένα- 
ότι ήταν αυτοδίδακτος!
Ο πατέρας, ο παπάς και ο φτωχός 
μεροκαματιάρης του ελληνικού σινεμά 
ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε απλώς 
να βλέπει τα τρένα να περνούν, αφού 
αν δεν τον έκλεβε η τέχνη θα γινόταν 
σίγουρα μηχανοδηγός (ή έστω σταθμάρχης!)…
Πρώτα χρόνια




Ο Λαυρέντης Διανέλλος γεννιέται το 1911 
στον Άγιο Λαυρέντιο Βόλου, απ’ όπου πήρε 
και το βαφτιστικό του, κάνοντας από μικρός 
όνειρα να γίνει σιδηροδρομικός και μάλιστα 
μηχανοδηγός. Όπως έλεγε όντας πια 
καθιερωμένος ηθοποιός, τον συγκινούσαν 
αφάνταστα τα τρένα και είχε πόθο διακαή 
να οδηγήσει κάποια στιγμή μια αμαξοστοιχία. 
Ως παιδί σύχναζε λοιπόν στον σιδηροδρομικό 
σταθμό και χάζευε τους συρμούς, αν και 
σιδηροδρομικός τελικά δεν θα γινόταν, 
καθώς η μοίρα είχε άλλα στο νου της γι’ αυτόν.
Τελειώνοντας το σχολείο και ασχολούμενος 
για λίγο με δουλειές του ποδαριού, θα 
κατεβεί τελικά στην Αθήνα στα μέσα της 
δεκαετίας του 1930 αναζητώντας την τύχη 
του. Κανείς δεν ξέρει τι τον οδήγησε ως 
την εξώπορτα του Θεάτρου Τέχνης του 
Καρόλου Κουν, ο Διανέλλος έγινε όμως 
ένας από τους πρώτους μαθητές του 
μεγάλου μας θεατράνθρωπου όταν 
ξεκινούσε την περιπέτειά του με 
την περίφημη κατόπιν σχολή του.






Στο υπόγειο του Κουν δεν θα βρει μόνο 
την καλλιτεχνική του φύση, αλλά και τον 
έρωτα της ζωής του, μια κοπέλα που 
μαθήτευε δίπλα στον Κουν: ο έρωτας 
με την ηθοποιό και μεγάλη ερμηνεύτρια 
του δημοτικού μας τραγουδιού 
Φρόσω Κοκκόλα (1912-1999) είναι 
κεραυνοβόλος. Το ζευγάρι θα παντρευτεί 
λίγο αργότερα, θα αποκτήσει μια κόρη 
και θα περάσει μαζί όλη του τη ζωή, 
καθώς μόνο ο θάνατος (του Λαυρέντη) 
μπορούσε να τους χωρίσει…
Θεατρική και κινηματογραφική καριέρα.





                                                                    Λαυρέντης και Φρόσω είναι λοιπόν από τους 
πρώτους μαθητές και συνεργάτες κατόπιν του 
Κουν και μαζί θα παίξουν στον αριστοφανικό 
«Πλούτο» το 1936, κάνοντας αμφότεροι το 
θεατρικό τους ντεμπούτο. Ο Λαυρέντης 
καθιερώνεται σχετικά νωρίς στη συνείδηση 
του αθηναϊκού θεατρόφιλου κοινού αλλά και 
στις καρδιές των συναδέλφων του, καθώς 
είναι άνθρωπος απλός, καλός επαγγελματίας 
και δεν δημιουργεί ποτέ πρόβλημα στις 
παραγωγές. Αντιθέτως, είναι αγαπητός
 απ’ όλους και δάσκαλος για τη νέα γενιά.




Η θεατρική του καριέρα θα τον φέρει 
δίπλα στα μεγαλύτερα αστέρια της 
εποχής, μέχρι να γίνει κι αυτός 
αναπόσπαστο μέλος του νεοελληνικού 
θεάτρου και να βρει το όνομά του μια 
θέση στη μαρκίζα. Την περίοδο 1936-1940 
θα παίξει με τον θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, 
το 1947 θα συνεργαστεί για μια οχταετία 
με τη θεατρική εταιρία του μοναδικού 
Βασίλη Λογοθετίδη και από το 1954 
θα ξεκινήσει τη μόνιμη συνεργασία του 
με τον μάγκα του ελληνικού σινεμά 
Μίμη Φωτόπουλο, τους οποίους 
επίσης θα χώριζε μόνο ο θάνατος 
του Διανέλλου το 1978, έπειτα από 
δύο δεκαετίες κοινής και 
ανεπανάληπτης επιτυχίας.




Στα 40 και πλέον χρόνια της σπουδαίας 
θεατρικής του καριέρας θα συνεργαστεί 
με όλους τους μεγάλους και θα παίξει 
πρακτικά τα πάντα, από κλασικό θέατρο 
μέχρι επιθεώρηση και νεοελληνική 
φαρσοκωμωδία, καθώς ήταν ένας 
ηθοποιός ευρύτατης γκάμας. 
Το κοινό παραμιλούσε για τους 
ρόλους του σε μια σειρά από 
παραστάσεις, από τη «Στέλλα Βιολάντη» 
του Ξενόπουλου και τον «Δον Καμίλο» 
του Πατατζή μέχρι και τα κλασικά 
«Όπως αγαπάτε» του Σαίξπηρ 
και τον «Καλό Στρατιώτη Σβέικ» του Χάσεκ…







Αν και για το σινεμά θα έπρεπε να 
περιμένει 12 χρόνια μετά το θεατρικό 
του ντεμπούτο για να παίξει, όταν 
όμως το κάνει, το κάνει με μια 
δημιουργική λύσσα που όμοιό της 
δεν έχει κυριολεκτικά! Ο Διανέλλος 
εμφανίζεται για πρώτη φορά στο 
φιλμ «Οι Γερμανοί Ξανάρχονται» 
του 1948, αν και η πραγματική 
κινηματογραφική του καριέρα 
ξεκινά το 1955, όταν δεν θα 
εγκατέλειπε ποτέ πια τα 
κινηματογραφικά πλατό!
Μεγάλος τυπίστας και πάντα δευτερορολίστας,
 ο Διανέλλος θα παίξει σε 195 ταινίες μέχρι 
το 1975, αφήνοντας μεγάλη παρακαταθήκη 
σε ρόλους πατέρα, διάκου και φουκαριάρη 
βιοπαλαιστή. Συμπαθέστατος εντός οθόνης, 
ο Διανέλλος καθιερώνεται στο σινεμά 
παίζοντας με την ίδια άνεση δράμα, 
κωμωδία, ακόμα και μιούζικαλ, 
μετατρέποντας συχνά τους δεύτερους 
ρόλους του στο πιο αξιόλογο μέρος της ταινίας.
Αξέχαστες και κλασικές παραμένουν 
οι ερμηνείες του στα φιλμ 
«Ο Φανούρης και το σόι του» (1957), 
«Μανταλένα» (1960), 
«Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες» 
(1960), «Ο Θόδωρος και το Δίκαννο» 
(1962), «Το πιο λαμπρό αστέρι» (1967), 
«Η Αλίκη Δικτάτωρ» (1972) 
και αμέτρητες κυριολεκτικά ακόμα.
Για την ερμηνεία του στην πολεμική 
ταινία του Παπακωνσταντή 
«Ολοκαύτωμα» (1971), ο Διανέλλος 
απέσπασε το βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου 
στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, 
επισφραγίζοντας μια ζηλευτή καριέρα 
επιτυχίας αλλά και αντίστοιχου ήθους. 
Τελευταία του ταινία, το 
«Στα δίχτυα του Τρόμου» του Σερντάρη το 1975.
Από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, 
ο Διανέλλος άρχισε να κοσμεί και τη 
μικρή οθόνη, παίρνοντας μέρος σε 
τέσσερις σειρές της ΕΙΡΤ: 
«Το κορίτσι της Κυριακής» (1972), 
«Εικοσιτετράωρο ενός παλιατζή» 
(1972), «Στα δίχτυα του τρόμου» 
(1973) και «Αληθινές Ιστορίες» (1974).
Τελευταία χρόνια.




Από το 1975 άρχισε να αποσύρεται 
σιγά σιγά από την ενεργό δράση, 
αν και δεν θα προλάβαινε δυστυχώς να 
ξεκουραστεί, καθώς χτυπήθηκε από την 
παλιοαρρώστια το 1977. 
Έχοντας συνεχώς δίπλα του τη γυναίκα του Φρόσω, 
ο Διανέλλος το πάλεψε όσο μπορούσε και 
πήγε μάλιστα για θεραπεία ακόμα και στις 
ΗΠΑ, όπου θα αφήσει την τελευταία του 
πνοή σε νοσοκομείο του Σιάτλ στις 16 
Σεπτεμβρίου 1978, νικημένος από τον καρκίνο.







Ο Λαυρέντης Διανέλλος έζησε και 
έφυγε σεμνά και αθόρυβα, ως γνήσιος 
καλλιτέχνης και ακόμα γνησιότερος 
άνθρωπος. Τρένο μπορεί να μην 
οδήγησε ποτέ, το νοσοκομείο πάντως
 του Σιάτλ ήταν δίπλα από τον 
σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης, 
κι έτσι μπόρεσε να δει για 
τελευταία φορά τα αγαπημένα του 
τρένα να περνούν σφυρίζοντας.
Η σύζυγός του έφερε κοντά της 
στο κοιμητήριο της Ραφήνας τον 
«Λαυρεντάκο» της, εκφράζοντας 
με λυγμούς την μάταιη ελπίδα της 
ότι «θα ’θελα να περνάγαμε τα 
στερνά μας χρόνια μαζί». 
Ο αθηναϊκός Τύπος δεν παρέλειψε 
να σχολιάσει με πικρία το γεγονός 
ότι στην κηδεία του δεν παρευρέθηκαν 
παρά ελάχιστοι συνάδελφοι του 
μεγάλου αυτού δασκάλου.









Πηγή: newsbeast





loading...

ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ ΕΝΑΣ ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΗΣ;

Του Πέτρου Χασάπη
Προσωπικά πιστεύω ότι θα πρέπει αφενός όλοι οι φορολογικοί συντελεστές να γίνουν ένας ενιαίος (εισοδημάτων, κερδών, ΦΠΑ), αφετέρου να υπολογίζεται ο φόρος εισοδήματος στη διαφορά μεταξύ εσόδων – εξόδων για όλα τα πρόσωπα, νομικά, φυσικά και οικογένειες.
Μόνο έτσι θα υπάρχει πλήρης κοινωνικός
αυτοέλεγχος και δεν θα υπάρχει περίπτωση φοροδιαφυγής ούτε ενός ευρώ.
Μόνο έτσι μπορούμε να μειώσουμε τους φορολογικούς συντελεστές στα απολύτως απαραίτητα επίπεδα για την λειτουργία ενός μικρότερου, αλλά ευέλικτου και αποτελεσματικού κράτους.
Μόνο έτσι θα υπάρξει ανάπτυξη και ταυτόχρονα αυτόματη αναδιανομή του εισοδήματος από πάνω προς τα κάτω.


loading...

Πέμπτη 5 Μαΐου 2016

Χρόνια Πολλά στις εορταζόμενες.Αγία Ειρήνη (μεγαλομάρτυς).Βιογραφία.Απολυτίκιο(Βἰντεο)

Η Αγία Ειρήνη η Μεγαλομάρτυς έζησε περί τον 4ο αιώνα. Ήταν από τη Μενεγή, κόρη του τοπικού άρχοντα Λικίνιου.
Το αρχικό όνομά της ήταν Πηνελόπη. Όταν όμως ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό βαπτίσθηκε Ειρήνη. Η χριστιανική παράδοση αναφέρει πως ήταν εξαιρετικής ομορφιάς και μόρφωσης και με ιδιαίτερη ευφράδεια και έντονο θρησκευτικό ζήλο. Ανέλαβε ιεραποστολικά καθήκοντα στη Περσία επί Σαπώρ Β΄ όπου και υπέστη μεγάλη καταδίωξη.
Τελικά η Ειρήνη κατέφυγε στην Έφεσο συνεχίζοντας να διδάσκει με ακόμη εντονότερο ζήλο και με λαμπρά αποτελέσματα ως το θάνατό της που έλαβε χώρα στην ίδια πόλη. Η Ορθόδοξη Εκκλησία ανακήρυξε την Ειρήνη Αγία και μεγαλομάρτυρα και όρισε να τιμάται η μνήμη της στις 5 Μαΐου κατ΄ έτος.
Κατά τη Φραγκοκρατία το λείψανό της φυγαδεύτηκε στην Πάτρα, όπου στη συνοικία Ριγανόκαμπος , υπήρχε ο σταυροπηγιακός ναόςτης Αγίας Ειρήνης που είχε χτιστεί για να φιλοξενήσει το λείψανο της αγίας [1]. Στις 5 Μαρτίου του 1231 [2] ο Λατίνος Αρχιεπίσκοπος Πάτρας Αντέλμος φυγάδεψε , από την Πάτρα στη Δύση, πολλά ιερά κειμήλια ανάμεσα στα οποία και το ιερό λείψανο της Αγίας Ειρήνης κάνοντάς το δώρο στο μοναστήρι του Hautecombe στη Σαβοΐα της Ιταλίας. Το λείψανο της Αγίας Ειρήνης επιστράφηκε στις 5 Οκτωβρίου 2002 και φυλάσσεται σήμερα στο ναό της Αγίας Ειρήνης στο Ριγανόκαμπο. Ο ναός αυτός είναι χτισμένος στην τοποθεσία όπου βρισκόταν ο παλιός. Κάθε χρόνο στις 5 Μαϊου γίνονται λατρευτικές εκδηλώσεις στη μνήμη της Αγίας Ειρήνης,
Ήταν προστάτις της Ελληνικής Χωροφυλακής και σήμερα της Ελληνικής Αστυνομίας.



loading...

Φίλης κατά Αμβρόσιου: Τον χαρακτήρισε "Τζιχαντιστή της Ορθοδοξίας" ΤΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΔΗΛΩΣΕ Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.

Μιλώντας στον realfm 97.8 και την εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου, ο Νίκος Φίλης  είπε ότι τα Θρησκευτικά θα παραμείνουν στα σχολεία, ωστόσο, η πολιτεία δεν θα αφήσει όπως ανέφερε τη διδασκαλία τους, σε τζιχαντιστές της ορθοδοξίας, κατονομάζοντας τον μητροπολίτη Αμβρόσιο, ο οποίος την περασμένη εβδομάδα είπε «να σαπίσει το χέρι του υπουργού, αν υπογράψει κατάργηση του μαθήματος».
«Το σχολείο στη χώρα μας είναι κοσμικό. Βεβαίως θρησκευτικά θα υπάρχουν, είναι το μοναδικό δευτερεύων μάθημα που διδάσκεται σε όλες τις βαθμίδες και δεν πρόκειται να το αφήσουμε το μάθημα στον Αμβρόσιο, δηλαδή σε Ορθόδοξους τζιχαντιστές», τόνισε ο υπ. Παιδείας.
«Το μάθημα αυτό είναι ευθύνη της πολιτείας να είναι μάθημα Ορθόδοξο, η πολιτισμική πλευρά της Ορθοδοξίας να υπάρχει, όπως επίσης και ενημέρωση και πληροφόρηση και γνώσεις όλων των φαινομένων της θρησκείας», σημείωσε.
loading...
loading...